„Dziewczyny, kupiłam sobie taką obcisłą kieckę, czy osobie ze skoliozą wypada w takiej wyjść?”. Dziewczyny ze skoliozą nie noszą obcisłych ubrań i takich z odkrytymi plecami. Dziewczyny ze skoliozą zazwyczaj mają długie włosy, żeby zakryć plecy, kręgosłup. Kręgosłup może być „prosty jak struna” albo „krzywy jak paragraf”. Dziewczyny ze skoliozą noszą plastikowe albo metalowe gorsety, ściągając je tylko do kąpieli, bo nawet w nich śpią. A przecież kobiety już od dawna nie chodzą w gorsetach. Są gorsze sytuacje? Są. Ale wyobraź sobie, że przez 24 godziny na dobę jest Ci niewygodnie. Albo że za każdym razem, kiedy odkryjesz plecy i zwiążesz włosy na plaży, przeżywasz kolejny coming out.
Głównym tematem spektaklu jest ciało w skoliozie. Scenariusz powstał na podstawie rozmów z kobietami posiadającymi skrzywienie boczne kręgosłupa, a także z innymi osobami, które również są pośrednio zaangażowane w ich terapię – z rodzicami, lekarzami, fizjoterapeutami. Choć historie związane ze skoliozą bohaterek mają różne oblicza, tak samo jak różne są ich skrzywienia, można odnaleźć w ich opowieściach wspólne elementy. Dotyczą one zarówno procesów terapeutycznych, jak i odczuć i emocji związanych z doświadczaniem ciała w skoliozie. Garb noszony na plecach bohaterek to w spektaklu metafora ciężaru doświadczeń związanego z chorowaniem. Choć słowa dotyczą konkretnie ciała w skoliozie, spektakl opowiada o ciele w ogóle – o uniwersalnej formie, w którą każdy i każda z nas jest „spakowany”, i z którą każdy i każda z nas musi się mierzyć, bez możliwości wyboru.
Scenariusz i reżyseria: Marta Wiśniewska
Obsada: Karolina Biedroń-Federowicz, Żaneta Górecka, Michalina Hanzel-Krzeszowiec, Katarzyna Hora
Muzyka: Magdalena Gorwa
Scenografia, kostiumy, projekcje: Marta Czujowska
Reżyseria świateł: Grzegorz Kołodziej
Produkcja: Teatr im. Stefana Batorego, Teatr na Faktach, Instytut im. Jerzego Grotowskiego
Czas trwania: 60 min.
